Kardelen Şiiri - Mehmet Yaşarer

kan pıhtısıydık,ruh üflenip çıktık anne rahminden.
ruhlarımız konuşmuş,tanışmış sanki,gelmeden ruhlar aleminden.
sonra ben bir kar tanesi oldum,sen de bir kardelen.
sendin bana hayat veren ve bendim aşkının sıcaklığıyla eriyen.
sen ey dağ yamacındaki kardelen.
kar tenesiyim ben; üzerine düşerek başlayıp hayata üzerinde eriyip ölmek isteyen.

gel,eridim hasretinden,kar tanesi oldum; yağan bir nar üstüne.
gel deli bir bülbül oldum; öten hdem senin üstüne.
gel,koyalım bir yastıktan kaldırdığımız başımızı bir secdegah üstüne.

gelişlerim hep sanadır,sebep değildir palandöken.
hergün yağdırılmak için dua ederdim rabbimden.
dünyaya gelmek değildi derdim,bir lahza görmek seni belki bir fincan kahve içmek ceylan bakışlı gözlerimden...

fırtına,tipi.. dinlemiyordu bu ten.
illa ki palandökendeki kardelen...
o dur diyor; ben kar tanesiyken,üşürken beni terleten.
ve o dur diyor beni benden eden...

sen bir saraysın ey erzurum,ey palandöken...
ve sen o saraydaki sultansın ey bana hayat veren kardelen...

EY KARDELEN!

sen ve ben,iki ruh tek beden.
elini verir misin bin gül versem heybemden.
ellerini ver bana,gözlerini ver bana.
bir fincan kahve içip ben geçeyim kendimden.

KARDELENİM.

Dokundun bana ve dokudun sanki beni eline.
Dokundun bana ve yazdın,okudun sanki bedenine.
Kardelenim….
Tekrar dokun ve bırakma artık,hapset beni ellerine.
Esirin olayım,sar beni yüreğine…

Uzat, hiç ölmeyecekmiş gibi tutayım ellerinden.
Bırakma; bırakırsan hiç yaşamamış gibi öleceğim.
Uzat, çocukluğunu yaşayamamış bir çocuk gibi uzanayım;
mahrum etme dizlerinden.
Mahrum etme; edersen tabutu yastık eyleyeceğim.

MAHMUR GÖZLÜM..

Uyu, kapat gözlerini,kirpiklerin kavuşsun.
Ver tutayım ellerini,benliğim senin olsun.
Tut ellerimi ki ellerimiz yapsınlar düğünlerini.
Ve sar beni yüreğine ki bu hasret son bulsun…

Ağlama, ben gözlerine aşık bir gözyaşıyım,
Mahrum etme,uzak etme beni gözlerinden.
Ben senin için ağlayan ağlatmama savaşıyım.
mendille değil ellerinle sil beni,
Son bir kez tutayım ellerinden.

Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşamak için sana gelmek.
Seni bulamama korkusu,inan hiç yaşamamış gibi ölmek.
Yokluğun yakıyor ateşten gömlek.
N’olur gel artık;
Korkuyorum sen gelmeden önce gelir diye ölmek.

............

Kuşlar sorar oldu;
Kim var uzaklarda,bu dalgınlık nedir?
Gözyaşlarım pınar oldu;
Yüreğim bir diyar-ı med-cezir.
Ellerin tutsak etti,ceylan gözlerin esir.
Tutunca ellerimi,titredim oldum bir cibal-i sebir.

Ey Sebir dağının saburu(a.s.m) sen yardım et bana.
Senin ikliminde yetişmiş bir gülü seviyorum;
Muhammedi muhabbetle bağlıyım ona.
senin sünnetinle pişmiş bir ömür istiyorum.