Kardan Adamlaşmalar Evresi

Her terkedilmiş yakınlaşmalarla beraber
Kendini yolda koyan uzak gidişli göç-katar
Dışardaki ıssız dünyayı künyesine kolye kolye yazarak
Konuşmadan
Her ne pahasına olursa olsun gözgöze gelmemek için kendisiyle
Her ne pahasına olursa olsun
Yuvalandığı yalanlara yeni ve yıkılmaz duvarlar ekleşip
Acıya vurulmuş zincirleşmeleri süslendiği
Bazardan bazara akınederek
Yükseklik bilincini yitirmiş dağlara zirve sunup
Kaybolup derinlerine dilim dilim yalnızlığın
Doyumsuz bir açlıkla
Birbiri peşinden yuvarlanan adımların kıskacında
Külduman olan medet
Soğuya soğuya medet..kendinden acımasızca
Yetmiyor neskafelerin ayaküstülüğü
Kaç şeker kırarsan kır
Kaç devir kırbaçlarsan kırbaçla zaman ivmesini
Ne kadar voltaj yükseltirsen yükselt hırs küpüne
Fırınına yanlış adamlaşmalar samimiyetsizliği sürülmüş
Elektrikli ocağın büküşlü kulağından...
Ara ısıtmaya gayretkeşleştiğinden
Andırmıyor bile uzaktan
Tutmuyor elden uydurmalı yapmacık bebekler
İnsanın kendi yerini, andırmıyor bile,
Olmuyor yani....
Sembolik işmarlarla gerilerin gerisine
Büzülüp çekilmeyi hüner belleyen taşbebek güzeli kadın
Erkek...taşfırın (?)
Evin tek çocuğu durumuna tekilleşen buzdan
Kardan adam abidesine bezenen hayat
Ses verip şu cansızlaşan herşeye
Soluk alıp günle güneşle
Cesaretle,
O büyük özlemlerinden besli
Yaşamak denen hevese
Hayat, gönül kocatmış gibi insandan
Ortalıklarda pek
Gözükmüyor...

Seyfi Kraca.......Kasım / 10