Kar yağdı durmadan.
Sonra durdu bir an.
Gel dedi, bana babam,
Yapalım kardan adam.
Gövdesi oldu kocaman.
Şapkası hasırdan.
Burnuna havuç taktık,
Kömürden gözler yaptık.
Düğme dizdim önüne.
Süpürge verdim eline.
Baktı, güldü halime.
Üşüdüm, geldim evime.
Bahçede durdu beş gün.
Sevdim onu her gün.
Sonra güneş doğdu.
Isındıkça, eridi su oldu.
24.ARALIK.2008 İST
Perihan PehlivanKayıt Tarihi : 25.12.2008 22:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Çocukken en büyük zekimizdi kar topu oynamak ve kardan adam yapmak. üşür donardı ellerimiz yinede vaz geçmezdik boy boy yapardık. şimdi ne okadar çok yağar buralara nede yapan var.
Başarılar dilerim.....+10
TÜM YORUMLAR (3)