Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Mükemmel bir çalışma dostum. Tebrikler. Tarihin ileriki yıllarına bir şehrin anatomisi olarak kalacak.
Dünyanın ve insanların geldiği son nokta. Sizde bir kesit sunmuşsunuz bize... Kaleminizi ve şiirinizi kutluyorum.
Ağaçların yerine gökdelenler diktik.....toprağı betonla öttük.....oksijen harcayıp karbondioksit, hatta karbon monoksit ürettik........suyu harcamayı bildik, tutmayı beceremedik......ve...ve..ve...dünyayı kirlettik..........ben düm düz yazdım ama şiir ne güzel anlatıyor...........kutluyorum yüreğimle ve konuya özel duygularımla.........Saniye Sarsılmaz
Doğa ve yaşam kendi kendimize tuttuğumuz bir ayna aslında.Ne veriyorsak aynısını alıyoruz.Duyarlı yüreğinizi kutluyorum.
Bizimde dileğimiz terteniz bereketli ve güzel insanlarla dolu bir şehir
hayatin gerceklerine farkli bir bakisti..sairi sair edende bu zaten..güzel bir siirdi..tebrikler
Karbonlu yaşam şiirleri değil ama,sanırım biz insanlar birgün dünyayı yok edeceğiz.
Kutlarım.
kahyası kimdir bu betonların
ve mimarı soğuk mezarların,
buluttan kir düşer buluttan is
bu şehirde
insanlar kara kara gezer bilakis
Son derece güzel bir konu iyi işlenmiş kutlarım saygılarımla
ne feci oksijen emersin sen
daha bir dal bile vermezken oğulların,
sanki üzüm bağını göklere serip
altında karbon şehirleri keşfedersin
................................................
Güzel bir şiir dost kalem.Bu şiiri okuduktan sonra küçük bir kasabaya yerleşesim geldi.Saygılarımla...
Bu şiir ile ilgili 29 tane yorum bulunmakta