Radyoda hafif slovlar
yağmur kararsız
bulutların içinde
güneş bir gülüp bir asıyor yüzünü
ne düşünüyorum bak sevgilim
biz seninle demin...
bir şairi, ölümünü konuşuyor insanlık
tüm eski sözlerini acının
döküyorlar masaya
herkes alıyor kendininkini
bir zamanlar bir şekilde beğendiği
ben almıyorum
çünkü biz seninle demin...
çayın ocakta unutulması
çiçeğin çürümesi sudan
perdelerin aralığında oyalanan yel
kadar yaşamaktan
öylesine aklanmış
ah işte aşktan, aşktan
biz seninle demin...
yenilmez sesleri gibi kuşların
dağılıveren yılan elbisesi
mora çala çala mevsimi gelen erik
bahardan kıştan, güzden illâ ilkyazdan
velev ki bir kartpostaldan
tebessümle bir beyaz ayı, biraz kutup
bir de yarım ay
salınmaktan bir guguklu saadetin içinde
tüm vakitlerinde ömrün
nanik yapraktan
biz
seninle
demin ...
Nafiz Karak
02/06/2020
Kayıt Tarihi : 18.9.2024 12:54:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!