Karasinekler Şiiri - Utku Özbay

Parçalandı gözümde “yaşam” denen yara
Ve yaralarımızdan kovamadık karasinekleri…
Kanarken yaramız akarken kanımız…
Kimse gel de, bir bakayım demedi…

Sonra sinekler kondu üstüne sürekli…
Zamanla kabuk tuttu akmamaya başladı taşladı!
Sıcakkanların aktığı zamanı unutmak mı nerede…
Hâlâ tenimizde ten yakan kanımızın acısı!

Sinekler sinekler sinekler…
Hepsi kapkara ve iğrençtiler…
Ben ne kadar vursam da onlara parça parça olsalar da…
Benim parçalanmış yaramda oldu her zaman gözleri…

Sürekli ürediler orada çoğaldılar…
Bir zaman sonra yumurtalarından çıktı larvalar
Ama zamanla kurumuştu yaram artık çok geçti…
Yaram kapandı ve sinekler içinde
Kaldılar… Kaldılar…
Karasinekler, içinde
Kaldılar…