Karasakal Hoca Şiiri - Kazım Karagöz

Karasakal hocamız var Karamanda bizim
Sohbet konusudur sık kahve harmanda bizim
Belirli camilerde vaaz etti uzunca
Popüler oldu halkın nabzından da tutunca
Bir gün bir köylü gelir şehre akrabasına
Bir kaç günlük misafir olur akrabasına
Akrabası esnaftır çarşının ortasında
Evinden yemek gelir her gün sefer tasında
Oturmuş köylüsüyle yemek yerken bir öğlen
Sorar ziraattaki işleri ne ettin sen
Bu gün de halledemedim yarına attılar
Verecek belgelere yenisini kattılar
Deyince hadi boş durmayalım köylüm dedi
Şurda hoca var vaazına gidelim dediü
Haftada bir gün öğle ikindi arasında
Karasakal Hocayı sözlerin arasında
Söyledi ve gittiler camide fazla yer yok
Hocanın sobetinin ip ile çekeni çok
Hoca vaaza başlar hikmetli konuşur hep
Der ki Allah her şeye yaratmıştır bir sebep
İster ki insanların tefekkürü bol olsun
Hakiki iman nedir biraz arasın bulsun
Der ki her canlının ağzına göredir rızkı
Güçlendikçe gücüne göre verir her rızkı
Kaplumbağa çok güçsüz burnunun ucundadır
Aslan ise rızk ararken canı burnundadır
Koca koca karpuzlar kabaklar yaratmıştır
Başka hayvan yiyemez ağzını bağlatmıştır
Mesela eşek gelse karpuz yiyecek olsa
Isıramaz kemirir kolayca bile bulsa
Hal diliyle o sizin rızkınız değildir der
Kemirip koparamayan eşek döner gider
Neyse daha bir sürü şeyler anlatır durur
Tefekkür kafanızda bir yer etsin der durur
Vaaz bitip de dükkana geri geldiğinde
Köylüsünün yüzünü asıkça gördüğünde
Merak eder köylüm der beğenmedin mi vaazı
Yüzün asılmış gördüm hani olur ya bazı...
Köylüsü cevap verir ne vaazı bu ya der
Hoca olsa eşekten, kabaktan mı vaaz eder
Karpuza, kurbağaya lafı getirdi durdu
Kafamızı şişirdi bizi boş yere yordu
Hoca dediğin abdest namaz anlatır bize
Gusülden teyemmümden bahseder durur bize
Neyse der sana göre değilmiş demek bu hiç
Cahil adam ne bilsin der geçirir ona iç
Köylüsünü ertesi gün gönderir köyüne
Selam eder onu sorunca her gördüğüne
Köylüye karısı der hadi herif bakalım
Odun kalmadı eyle gel de ekmek yapalım
Eşeğini semerler baltasını hazırlar
Sürer dağlara doğru bilir nerde odun var
Bir bir bulur indirir meşe odunlarını
Biraz da fazla eyler düşünür o yarını
Tek başına yüklemek zordur yükü eşeğe
Yuları tutan yoksa bir şey olur eşeğe
Sağa sola yan adım atar kaydırır yükü
Yük çatalından düşer yükleyim derken yükü
Bir türlü yükleyemez köylü bağırır durur
En sonunda yeter der odunla vurur vurur
Hem de boynuna başına gücü yettiğince
Eşeğin de canı var düşünmez ince ince
Epey uğraştan sonra yükleyebilir onu
Daha da soracaktır eve varınca bunu
Onu aç bırakacak arpasını kesecek
Ahırda arkasından arpa arpa diyecek
Neyse eve dönerken gelirler bir enişe
Yularından çekmeli gelince her enişe
Eşeğe ne olduysa birden bire çıldırır
Omuzundan ısırır çiftesini kaldırır
Yere yıkar adamı biraz teptikten sonra
Sırtına kasığına tekme yedikten sonra
Eşek hızını alamaz başlar kemirmeğe
Kafasını ağzına almayı denemeye
Kafası ağza büyük gelir sıyırır durur
Boynunu sağa sola büker kıvırır durur
Kafası eşeğin ağzına göre değildir
Birden bire hocanın vaazı aklına gelir
Ya ağzına göre olsaydı ne yapardım der
Hocanın dediklerini bir bir idrak eder
Olacak iş değil bu hocanın bir dersi bu
Neler konuşmuştum ben Allahın bir dersi bu
Bağırır nolur hocam suçluyum kurtar beni
Deyince eşek dura kalır ısırmaz yeni
Toparlanır kan revan içindedir her yeri
Eşeği önüne katar sürer gelir geri
Bir vasıta bulurlar atarlar Karamana
Olanları bir bir anlatır akrabasına
Hastaneye alırlar sarılır yaraları
Yüzlerce dikiş ile dikilir yaraları
Karasakal Hocanın kerameti der durur
Bu bir şaiya olur Karamanda duyulur
Karasakal Hocanın da gelir kulağına
Bir sabah çıkar varır hastaneye yanına
Kapıdan girer girmez ne oldu efendi der
Karpızı kurtardık mı ve ardından gülümser
Köylü ayağa fırlar ellerine sarılır
Hocaam derken bir yandan göğsü hırlar yarılır
Epeyce anlatılır durur bu her sohbette
Karasakal Hocanın kerameti elbette
Hocanın sohbetleri daha da dolar taşar
Ve hatta çevre vilayetlere ünü taşar