Karartmalara Bırak Şiiri - Fatih Ataşçi

Kor kor olmuş anlayışların içindeki batık kayık gibiyim.
Söyleyemem duvarlarla örülüyüm.
Düşünemem her düşüm karanlıklarla sarılı.
Ağla gözlerim ağla, her bakış içimde binlerce ceza.
Her heves, tükenmişlik kavisi çizer içimde.
Beni ölümcül karartmalarda bırakma yüreğim.

Baharlar başka açar sevgilerde.
Hazanlar öyle karanlık ki böyle gecelerde.
Gülemem üstüme düşen sessizliğim.
Kalbime düşen sensizliğimle vebalı.
Yakar yürek telimi, kalbinin karartma geceleri.

Bir acyı yazarım bir de seni.
Karanlıklı buğulu pencerelere.
Bahtıma düşen yalnızlığım; kadük bir nağme gibi
Patlatır içimi sensizliğe hüsran olurum.
Dağılır gözlerimin nuru uzak mesafelere.

Belki bir gün bir ışık doğar.
Kapatır uzak mesafeleri.
Bir çılgınlık nağmesi kalbimde durur.
Birleştirir ikimizi gökyüzününün bilinmezlerinde.
Karartmalara bırakırım sensiz genceleri.

12.03.2015
Fatih Ataşçi