Kararık Şiiri - Kağan İşçen

kitap heyecanlarıyla dağıldı ev
kararık odada unuttuğum sesim
hala seviyor seni...

ölü kuş portreleri çiziyor uykum
uyanınca bir göçten kurtuluyorum sanki
bir ömür oluyor sana yeniden muhtaçlığım
seni düşlemeden yüzümü bile yıkayamıyorum...

huysuz çocuklar gibi ağlamaklı
pazar kandırmacalarında sessiz
ve sokak mahrumu sıkılganlara
yağmurun ilk kokusunu anlatmak için
bu rezilliğim...

güneş almayan gözlere
martılar çığlık taşısın diye
gemiler çiziyorum düş atlaslarıma
peşinsıra doğuş çabalarıyla yarım...

bir sayfiye öyküsüyüm
çoğalıyorum kendimde bile
sokak isimleri ezberlemek gibi seni aramak
kıta kıta akşam bulutları yorumlamak
üşenmeden sazlıklarda...

yorulmayan temmuzlarda ilk telaşımsın
okul tatilleri kadar dışarı düşkünü
kapılar kapalı
ama yüreğim açık...