Karar Kıldıysan Şiiri - Kasım Kobakçı

Beni, en kalabalık yerde gördüğün zaman,
En yüksek perdeden, konuşurken bulursan,
Bütün o sahte alkışları, duyduğum an,
Eğer beni, susturmaya karar kıldıysan.
*
Önce en zayıf noktamdan, başla vurmaya,
Bırak herkes duysun, o eski hatayı,
İzin verme sakın, cevap hazırlamaya,
Görsünler, nasıl kaybettiğimi davayı.
*
Donuk gözlerle bak, yüzümün aldığı hale,
Kelimelerim, nasıl düğümlenecek boğazımda,
Bütün o sahte dostlar, dönerken kumpasa,
Yalnızlığım, nasıl büyüyecek yanımda.
*
Sakın durma, devam et daha derine in,
Anlat, kimsenin bilmediği o ayıpları,
Gülümseyerek izle, nasıl bittiğimi,
Topla etrafına, tüm o yandaşları.
*
Sonra herkesin içinde, yüzüme tükür,
O an, aradığın tatmini bulacaksın,
Bütün o saygınlığım, nasıl da sökülür,
Ve sen, zaferini böyle kutlayacaksın.
*
Ben oracıkta, yığılıp kalmışken,
Benim o bitmiş halimi, bir kenara not et,
Hiç kimse kalmasın, o anı görmeyen,
Ve sonra, bu yıkımı herkese ilan et.
*
Geriye benden kalan, o enkazı seyret,
Bu senin eserin, bununla övünebilirsin,
Beni böylece, itibarsızlaştırdın ya,
İşte şimdi, istediğin yere gidebilirsin.