Karaoğlan’ı düşünüyorum,
Unutulmuş bu köyde.
El ayak buz kesmiş,
Amansız yağıyor kar.
Yol üç haftadır kapalı,
Yüreğim cehennem,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
