Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Attila İLHAN'ın en sevdiğim şiirlerinden biri...
'çapkın gülüş', 'şöööyle faytona biniş',
'...ne kadar başkaydı her kadından
her bakımdan...'
Bu nasıl bir anlatım gücüdür!...
O şuh, işveli, ateş gibi ve zarif kadın..nasıl da zihnimizde tam teşekküllü canlanıverir.
Muammer Bey in iç çekişlerini nasıl bir sözcükde verir!
Bunu yapmayı nasıl başarır bu adam!...
Üstelik her şiirinde, her seferinde...
Bu nasıl bir gözlem gücüdür? Ne şaşırtıcı bir ifade, öyküleme yeteneğidir.
Bir görüp tanısan, öpeceğim O'nu güzel yanaklarından...
Sanki Attilla İLHAN olmasaydı, aşk eksik olurdu gibi geliyor bana. Ve daha pek çok şey.. Mesela eski sinemalar, mesela şehir, mesela İstanbul...
Sadri ALIŞIK'ın bir mektubu aklıma geldi. Şöyle yazmış; 'Paris'teyim ama senin gördüğün Paris'i göremiyorum Attila.'
Üzülme Sadri baba, hiç birimiz hiç bir şeyi onun gibi göremiyoruz.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta