Karanlıktan..ölümden.. Şiiri - Metin Ata ...

...ve insanlar, gidecek..vücudum..karanlıkta,
Üzerimde bir kefen..merteklerin altında..

Üzülsede, dostlarım aradan günler geçer..
Unuturlar mutlaka..zaman zamanı seçer..

Boynu bükük zambaklar arasında..bir sefil..
İşte yaşadık-öldük..mezar hayata kefil..

Benimde ümitlerim..gelecek günüm vardı..
O zamanlar şu dünya,inanın öyle dardı..

İstiyordum ki her şey.. vadiler benim olsun..
O vadiler,vadiyle..vadiler para dolsun..

Sevabım-günahımla artık ben başbaşayım..
Dünya mazide kaldı..bilmemki ne yapayım..

Bir girdaba düştümki..girdab içinde girdab..
Şeytan-nefis..gülmüşse..azap içinde azab..

Toprak öyle iştahlı..bana bir bakışı var..
Kerpeten gibi dişler...görünmeyen lokmalar..

Toprak olsada vücut..haykıracak gücüm yok..
Ne haldeyim görecek..takatim yok gözüm yok..

İnsanlar..duyun artık..ibret alın halimden..
Karanlıktan,uykudan..mezarımdan,ölümden