Ağacın hüneri elbete kökte.
Ozan umut yalnız kalırmış tekte.
Ne denizde ne yerdedir ne gökte.
Bir aceyip yere doğru gidiyor.
Zamanın geçirme boş bir iş inen.
Düşman seni taşnan sense aş inen.
Geceleri derin derin düş inen.
Karanlıktan nura doğru gidiyor.
Beşiyinde düyün mezarda düyün.
Bu gün göremiyom gördüyümü dün.
Belki bugün belki yarın öbürgün.
Bilinmiyen sırra doğru gidiyor.
Kimi müslimanmış kimi gavurmuş.
Hepisi mehşerde divana durmuş.
Engelleri birer birer devirmiş.
Dağdan aşmış kıra doğru gidiyor.
Hakkı hatırlamış haram yememiş.
Hayat boyu gerçekleri söylemiş.
Çoluğu çocuğu terki eylemiş.
Çok sevdiyi yara doğru gidiyor
Kayıt Tarihi : 16.1.2010 19:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!