Karanlıktan kaçarken yalnızlığa tutuldum

Karanlıktan kaçarken yalnızlığa tutuldum

Sırtımla baş başa kaldığım her yatı
Kadere olan sorgumu dehlizlerinden çıkarmakta
Zamanın akışı ne idi bilmeden sürüp giden bir yaşantı
Her zerremi bir cehenneme kapatmakta

Ne çıkar ki saçlar sarsa nefesimi
Ben kendimde olmadıkça
Sevmek ne idi ki birden terketti zihnimi
Geceyi güne bağlayan güneşti de
Günü geceye bağlayan güneş değil miydi?

İşte bu bir kesişimdir desem de ne kadar
Kaderle kesişmeyen mutlu anlarım beni yanlışlar
Kesişim var değil demekle yok demek kadar
İnce ve de var olmayan bir çizgidir başlangıçlar
Ve her başlangıç bir sondur çünkü her başlangıç bir sonla başlar.