Karanlıktaki Yalnızlıklarım

Sensiz karanlıklardan korkarım ben…
Bir o kadar da yalnızlıktan!
Hele karanlıktaki yalnızlıklarım;
Ölüp ölüp dirildiğim zamanlarımdır benim…
İşte karanlık ve yalnız gecelerimin,
Sen ve ben hali…

Böylesine çaresiz olamazdım,
Önce kendime sonra da lanet kaderime;
Küfretmezdim yokluğunda.
Meydan okumazdım şiirlerle, şiirsel düşlerime…
İşte karanlık ve yalnız gecelerimin,
Sen ve ben hali…

Sarhoşluğumda ağlatamazdı hiçbir şey,
Karanlıktaki yalnızlığımın ağlattığı kadar…
Kahretmezdim çaresizliğime...
Ve, seni arıyor olmazdım yıldızlar arasında...
İşte karanlık ve yalnız gecelerimin,
Sen ve ben hali…

Alabora olmuş teknenin
Fırtınaya kapılmış balıkçısıyım.
Denizler ülkesinin, denizkızıysan sen!
Yakamozdan sonraki karanlığım ben…
İşte karanlık ve yalnız gecelerimin,
Sen ve ben hali…

Yalnızlığımın çaresi sensin,
Kurtar beni bu karanlıktan
Yüreğime biraz umut biraz ışık serpiştir
Duy sesimi!
İşte karanlık ve yalnız gecelerimin,
Sen ve ben hali…