Karanlıktaki Aydınlık Şiiri - Gülçin Şahin

Akşam oldu yine
Çöktü hüznün kederi
Oturuyorum evde
Kemanımı titretiyorum
Nameler dökülüyor dilimden
Oluşturuyorlar hepsi sevgi damlalarını
Birikiyor göl oluyor taşıyorlar etrafa yayılıyorlar
Yayılan damlalar insanlara ulaşıyor
Yüreğine girip taş gibi oturuyor
Kemanımda sesler yükseliyor
Akşam karanlığına karışıyor
Yok olup gidiyor uzaklara

Tan ağardı aydınlandı dünyam
Secdeye vardım nurlandı dünyam
Ellerimi açarken yüce Allaha
Karanlığı at ışık ver diyordum

Sabahın mis gibi kokan kokusuyla
Çayımı koydum balkona
Düşündüm durdum dünyayı
Nimetlere şükrettim
Bu güzel dünya kararmamalı
İnsanlara ışık tutmalı diyordum
Git karanlık aydınlık gelsin
Git kötü dünya iyilik gelsin.