Karanlıkta Yürüyorum Şiiri - Süleyman Ergül

Karanlık dehlizlerde yürüyorum,
Her taraf nedense koyu bir duman sanki,
Öyle dar, öyle dar ki geçtiğim sokaklar,
Adeta biri boğazıma asılıyor inan ki!

Karanlık dehlizlerde yürüyorum,
Arabacı kamçılıyor atları acımasız bir adam,
Nefes nefese kalmış koşuyor zavallılar,
Elbet gün gelir, onlar da rovanş alırlar.

Karanlık dehlizlerde yürüyorum,
Ay bu gece bir başka parlak görünüyor,
Yıldızlar yere inmişler gibi topluca,
Benim gibi geziyorlar herhal, kimbilir usulca.

Karanlık dehlizlerde yürüyorum,
Bir sarhoşla bir yosma geçiyorlar, neredeyse dibimden,
Ah o sahte şen kahkahaları yok mu?
Acaba hangi dramı kamufledeler.
Belki de acıda son raddedeler.

Karanlık dehlizlerde
yürüyorum,
Cuma gecesini haber veriyor salalar,
Bir titreme, bir ürperti sarıyor bedenimi aniden,
Uyan gafletten diyor bir ses, taaa içerimden.

Karanlık dehlizlerde yürüyorum,
Yürüdükçe sanki, sanki küçülüyorum.

25.2.19 Sarıyer