Herşeye yakın olan ama onlardan en uzak yerdeyim.
Canlı toprağın altında, canların olmadığı o ıssız Kabirdeyim.
Yalnız olmadığımı bildiğim yokluk kalabalığında, kimsesiz ve tek başıma
Bekliyorum, o bildiğim bilinmeyen azabı, umutsuzca ve kendi başıma
Kendimi sevmekten arta kalan sevgiyi layık gördüğüm için bizleri sevene
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta