Karanlıkta Sakladım Gülüşlerimi

Karanlıkta sakladım gülüşlerimi,
Ürkek, korkak, yorgun...
Çarkına tükürdüğüm dünya,
Sal bırak gelincik tarlalarını üstüme,
Renk renk çiçeklerin açsın önümde,
Kokularını saklayayım ruhumun dehlizlerinde.
Dağlarından alayım dumanını,
Güneşte kurusun kabuklarım,
Sıyırıp atayım yılların kamburunu,
Dertleri, yükleri, suskunlukları
En derin kuyulara savurayım.

Ne içimdeki sızı,
Ne yüreğimdeki acı,
Ne ruhumdaki darlık,
Ne de kolları bacakları ha bire çoğalan o çıyan…
Her şeyi, her şeyi söküp atayım,
Ölümden ibaret göstermelik bahardan.

Karanlıklarda sakladım gülüşlerimi...
Çarkına tükürdüğüm dünya,
Sal üzerime yakamozlarını,
Meltemini sal usuldan usuldan yanağıma,
Dağılsın başımdaki duman,
Renk renk baharını,
Kar kokulu kışını,
Geçiş sancısı çeken sonbaharını...
Sal gitsin üzerime
Doldurayım ruhumun dehlizlerini.
Hızır uğrasın baharıma,
Gelin tacı giymiş göğü,
Bereket kokan yeri—
Sal gitsin…
Toprak koksun, çiçek koksun, kar koksun...

Çıksın gülüşlerim gözlerimin ucundan...
Özgürlük koksun,
Karanlıklar, yıldız koksun, ay koksun,
Evlat koksun,
Can koksun...