Karanlıkta Kaybolanlar

Sen bir deniz
Nehirler sende boğulur
Sen uzayda bir kara delik
Her gün onlarca âlem sende kaybolur
Her gün büyüdüğünü sandıkça küçülüyor insan
Ama bedenen ama ruhen
Bir onulmaz yaranın ateşinde damla damla eriyor...

Bu dünyanın âlimi oldum
Yaşamadığım bir şey kalmadı
Bir senin cahilin kaldım
Seninle geçen bir günüm olmadı...

Nereye gidiyor bunca insan
Nedir bu telaş nedir bu koşuşturmaca
Nedendir bu yüreklerdeki geç kalma korkusu
Oysa herkes herkesin bir şeyi
Anası babası amcası dayısı teyzesi halası
Bir sevgilisi olamadılar
Ve hep geç kaldıkları biri oldu
Korkulardan bundan...

Herkes bir melankolide sarhoş
Ne bayramlar bayram ne mutluluklar mutluluk
Her şey yapmacık bir çiçek gibi
Boğuluyor gecenin alaca karanlığında
Her gönülde bir Leyla bir Mecnun var
Leyla evinde ama mutlu ama mutsuz
Ama Mecnunlar neden evsiz yurtsuz…

Sahi, neden üşüyor herkes
Oysa sevgi bir güneş kadar gerçek
Neden ısınmaz yüreklerimiz
Isınmak için cehennem ateşine özlem nedendir
Oysa ölüm en hakiki gerçek...

Bakışlar kaçamak
Tebessümler gayri ihtiyari
Merhamet, bir maralın kalbinde serçe
Ha uçtu ha uçacak
Kalplerindeki karanlığa gömülecek bütün insanlar
Koca bir âlem ha kayboldu ha kaybolacak
Ey sevgili, korkaklığın yüzünden vuslat mahşere kalacak...

©
24 Aralık 2024
09:26