Karanlıkta Kalan Kalp

Yağan yağmurda saklanmıştı gözyaşlarım
Yalan gülüşleri misafir etti suratım
Zor günümde kaçıp gitti benden aydınlığım
Kararan yüzümü sakladı karanlığım

Yakama yapıştıkça hüzün, beni bırakmadı
Çektikçe çekti karanlığa, ışık tutmadı
Kalkamadı ki umudum, kalbim onu unutmadı
Ne yaptımsa ben ruhum derdiyle kaldı

Okunmayan sayfalarca şiirlerim var ona yazılan
Şehrimdi, o gidince karanlıkta kalan
Mutluluklarım vardı benden kaçırılan
Bir kalbim var her an onunla yaşayan

Ellerimi tutan olmadı hep boştu
Ayaklarım gereksiz hayaller peşinden koştu
Güneşin bir gülüşü; yaşamama umuttu
Olmadı, oda üzerek gözyaşlarımı kuruttu

Emre BİÇER (Hayali Bir ŞAİR)