Karanlıkta Kalan Bir Yürek

Denizin dibinde taş oldum sustum,
Rüzgârın dilinde yaş oldum uçtum.
Alev alev yandım, köz oldum, düştüm,
Bir martı kanadında buldular beni.

Yıldızlar sönerken geceye daldım,
Issız bir kıyıda düşe sarıldım.
Kırık bir sandalda umut aradım,
Dalgalar sonunda yoldular beni.

Bir yâr sevdasında serdim ömrümü,
Gizlice sakladım her bir derdimi.
Gözleri içinde yitirdim beni,
Bir bakış uğruna soldular beni.

Çölde bir seraptım, geçtim kimseye,
Adım yazılmamış kalmış gökyüzüne.
Gözyaşım dökülmüş taşa, denize,
Bir türkü içinde çaldılar beni.

Zaman dursa bile acı durmuyor,
Bir sevda sönmeden başka yanmıyor.
Yüreğim bin kere kırık, kanıyor,
Bir sevda mezarında gömdüler beni.

Bir dağ gibi sustum, içten çökerek,
Kendi gölgemdeyim, usul dökülerek.
Hiçbir dile gelmem, yanıp tükenek,
Bir yel eser, külde bulurlar beni.