Karanlıkta Kahpe Uykular

Şehir düştü yine kahpe uykularına,
Karanlığın dölünde Ay’ı arıyorum,
Sen, Ay’ın dölünde..
Şu çekirgeler de durmak bilmiyor,
Çir çir öterek bozuyorlar gecenin d/üzenini,
Geceden alacakları mı var, ne…

Bir keman sesi geliyor uzaktan,
Gece ile hesaplaşan biri olmalı,
Açıyor geceni göbeğini,
A kuzum yapma, demek geliyor içimden,
Mecbur musun bozmaya gecenin düzenini.

İçimde,
Ülkemin acılarıyla koşut giden içimin sancıları,
Bu gece,
Aklımca,
Saydım sövdüm işte…

Ay,
Düşmüş gecenin rahmine,
Ben,
Ay gibi senin içinde….

Şehir,
Her zamanki gibi derin açılar içinde…

Ben,
Yıldızlardan konak yaptım senin peşinde..

Hüznümü,
Saldım gecenin içine,
Ne getirecek bana gecenin şerrinden, bilemem;
Bekledim uzun süre…

Dedim ki;
Şu yıldızlarla kavga etmenin tam zamanıdır,
Ay ilişti gözüme,
Vazgeçtim,
Girmedim kavganın içine..

Ömrüm,
Ah, ömrüm,,,,
Gelip geçti herç-ü merç içinde.

Yıldızlardan,
Güneş yapayım dedim,
Yıldızlar,
Aniden kaybolup gitti g/özümün içinden…

Şiirimi,
Zapturapt altına almalıyım,
Düşler,
Yoğrulsun gecenin içinde..

Düşler,
Hayallerden daha uzak mı dersin?
Hayaller,
Düşlerin içinde..
Bu yüzdendir ki,
Sen,benim içimde.

Sevmemek,
Sevmekten daha acıdır,
Boş bir karanlıktır gönlümün içinde…

Geceyi,
Kovalarken,
Aniden sen düştün i/çime..