Karanlıkta Güzeldir Yıldızlar

Karanlıkta güzeldir yıldızlar,
Hele ki namluya sürülmüşse mermi,
Ve tünelin sonunda varsa ışık,
Ölmek güzeldir, yaşamak bi çare.

Yaşamak bir kalpte ölümü beklerken,
Gündüzün cesedini geceye gömerken,
Ölüm! Çaresiz, mutlu bir kaçış, sevilmezken,
Davetli misafirim ölüm ölüm ölüm...

Bunca çığlığı duymayan var mıdır?
Var mıdır herkesin bir zamanı?
Zamansız gidişlerin çığlığa dönüştügu an,
Bulutarın göz kapaklarına saklandığı bir an var mıdır?

Aşka sonuçsa ölüm,
Ölüm maskesi yüzünde bulunur aşkın,
Derinliğinde karanlık kuyunun ışığı olur 'ölüm',
Ve devam ediyor ölüm gibi yaşam.

Uykusuz ruhların sonsuz uykusu,
Eski daktilonun yeni tuşu,
Cama vurulmuş minik kuş
Nerde kaldın halaskârım. Ölüm...

Sevilmeyen bir şehrin en karanlık köşesinde,
Gözlerinden kayıp giden yıldızların parıltısı,
'Aydınlığa' uçarak giden adımlarımın çırpınışları,
Sessizce ölüme kavuşmayı bekler.

Seni sevmeyenlerin suçu,
Sana ölümü anlatmayanların,
Başarırsam, öldürülürsem, çatlarsa dünyam,
Üzülme! Kurtuluş bazen ölümledir.

Bir yudum su ile kurtardım hayatı,
Bir yudum suyum gözlerindeki parıltı,
Yüzyıllık bir bekleyişle,
Kaybedilen bir yaşamın yenilgisi,
Ve ölüm!
Tarumar etti yüreğimdeki her bir zerreyi.

Mezar taşına konsun bir bülbül, haykırsın ölümü,
Anlasın bütün insu cin yaşamsal hatayı,
Gecesinde güneşin,
Aydınlığında gecenin,
Sevgisinde nefretin,
Ölümünde yaşamın,
Ne denli gereksiz olduğunu
İşlesin kemiklerine toprağın...

Ve;

Karanlıkta güzeldir yıldızlar,
Heleki namluya sürülmüşse mermi,
Ve tünelin sonunda varsa ışık,
Ölmek güzeldir, yaşamak bi çare.