Karanlıkta Günlerdesin Yurdum

Karanlık Günlerdesin Yurdum

Şimdilerde, kara bulutlar toplanmış üstüne.
Feryat figanda dağlar, ile taşlar bu gününe.

Çok zaman katlandın, dayandın çilelerine.
İsyan etmek ister İnsan, senin bu kaderine.

Yıllardır aynı hikaye, gelir kapı önüne.
Neden ders almaz insanlar, bakıp geçmişlerine.

Oynanmakta çirkin oyunlar, inceden, inceye.
Zaman değişse de, oyuncular aynı yerlerde.

Yüzlerce asır yaşadık, kaynaştık bu yerlerde.
Yoktu arada ayrılık, herkes aynı değerde.

Evlendik, eğlendik, çoğaldık bizler yeterince,
Dağıldık Anadolu’nun, güzelim yerlerine.

Şehirler kurup yerleştik, her sakin köşesinde.
Dinlendik, uyuduk, yaşadığımız bu yerlerde.

Bayramlarımız aynı oldu, sevindik neşeyle.
Can olduk birbirimize, yakınlaştık sevgiyle.

Hepimiz sahiptik bir Milletin değerlerine.
Farklılıklar zenginlik kattı, güzelliklerine.

Durmadı hainler, akılları oyun peşinde
Düşmanlık yaratılmalı dediler, içlerinde.

Aramıza soktular yoktan çirkin bir mesele.
Beklediler, seyrettiler, güldüler bize öyle.

Bu Millet, çok da fazla ahmak dediler sessizce.
Sandık, karşımızdaki dost, el uzatır bizlere.

Önce bizler, kendimizi başlasaydık sevmeye.
Sahip olduklarımızın değerlerini bilmeye.

Her şeyimiz vardı, Millet bir de anlayabilse.
Güzelliklerimizin farkına, bir varılabilse.

Düşman, dost görünüp sinsice geldi içimize.
Çok karıştılar bize, akıllıydılar kendince.

Yolsuzluk, hırsızlık tatlı gelirken yiyenlere,
Buna dokunmadılar, hiç görmediler nedense.

Dertleri, et ve tırnakları ayırmak meğerse,
Balık büyük dediler, küçültmeli gerekirse.

Çok da yandaşı buldular, yanlarına çektikçe,
Doğruları yalan yapıp, aldattılar kalleşçe.

Fırsat vermeyelim, nifak çıkarmak isteyene.
Anlatalım çirkin yüzü, iyi görmeyenlere.

Cumhuriyeti biz kurduk, kuranlar gelsin hele,
Ayrılık zarar verir, Millet sarılsın el ele.

Mehmet Macit. 27.02.2009