Karanlıkta Gölge Ararken Şiiri - Ozan Oğuz

Siyah saçlarının altında saklanan solgun yüzü
Gözleri gözlerimi alamadığım
Bir çift zifiri..
Ona bakmak bitkin düşüyor beni
Getiriyor rüyalarıma güzü
İçimi döküyor usul usul
Gösterişsiz ama direnilemez güzelliği

O soluk yüz
Güneşi söndürmeye yetiyor
Gölgelenemiyor
Karanlıkta ışığım oluyor
Ve çektiğim en tatlı acı...
Kurtulmaya cesaret edemediğim...
Yiyip bitirse de beni esrarı
Sonsuzluğu onda aramaya devam ettiğim...

Bu bir sevgi şiiri mi?
Yoksa kaderin sözcükleri mi?
Bi aşk desem fazlası olmalı:
Bir var oluş mücadelesi
Ya da kayboluş matemi...

Var olduğuna emin olduğum tek şey
İçinde soruları olan
fısıltılardan daha sessiz
Ama tüm haykırışlardan daha güçlü
Her şeyi bir yana bırakma isteği

Nasıl ulaşabileceğime dair:
İçimde ki en acı çelişki.