Karanlıkta Açan Aşk Şiiri - Mihrican Tunç

Yağmurun altında yazdım adını,
Rüzgar savurdu, kalbim tuttu gölgeni.
Bir bakışınla doğdu içimde güneş,
Ama hayat... hep gölgeyle sınadı bizi.

Yorgun günlerde sığındım sesine,
Bir nefes kadar yakın, bir ömür ötesinde.
Küller içinde bir kıvılcım gibi
Yandım, söndüm , döndüm yine sevgine.

Zaman geçti, yollar yordu adımlarımı,
Sessizlik örttü eski senli yanlarımı.
Her acıda sen vardın, yangınsın içimde
Bir yara gibi sakladım seni, sessizce

Gecenin ortasında bir mum yanar hala,
Adınla titrer alevi, yavaşça.
Yoksun , ama ben varım , hala o sevda da
Karanlığında çiçek açan bir parça.

Bil ki, insan bazen en zor zamanda sever,
Bir düş kadar kısa, bir ömür kadar değer.
Ben seni o karanlıkta buldum
Ve sensiz... ışığı yitirdi kalbim, ama sönmedi,
Aşkın , ne kadar yanarsa yansın...