Karanlıkta Şiiri - Aydın Bayrakdar

Rüzgarın kulaklara vurduğu soğuk ninni,
'uyuma uyuma' der bana bu karanlıkta.
Bir ızdırab ki bu, ne boyu belli ne eni,
Belki biraz elem var bana bu karanlıkta.

Karanlığı sevmedim, hep ışığı aradım,
Onun yüzü ışıktı, oydu benim muradım,
Muradım keşmekeşmiş, çilesini taradım,
Ayrılık ne imiş, sor bana bu karanlıkta!

Büyük olsa içime sığmaz bu zalim keder,
Bazen müstehak olur, bazen masumum; kader...
Düşündüğüm mefhumlar bana işkence eder,
En geniş mekanlar dar bana bu karanlıkta.

Ne kattım, ne borclandım şu çileli ömrüme,
Yolun sonuna geldim, aşklarım gitti güme,
Ölüm, ayrılık değil, hasret gider gücüme,
Düşünür gelir mi, yar bana bu karanlıkta?

Ben yalnızlığa mağlub bir avare, bir garip,
Dünyaya karşı çıkmak istedim göğüs gerip
Ne onu, ne bahtımı, sade kendimi yerip
İçtiğim çay kahve kar bana bu karanlıkta...