Karanlıkların Sonu Şiiri - Özlem Süyev

Kara yılanlar, yükseklerde uçan ak güvercinlere gıptayla bakar lakin onların mertebelerine ulaşmaları imkansızdır. Tek yapabildikleri çatallı dillerini savura savura zehirlerin, güvercinlere nasıl akıtacaklarını düşünmektir. Ama onlar her ne yaparlarsa yapsınlar hangi kariyerlere ulaşırlarsa ulaşsınlar sürüngen olarak kalırlar. Tek yükseliş şansları, avcı bir kuşun pençeleridir. İnaçları her ne olursa olsun, onlar daima şeytanın sembolüdürler ve yılan olmaktan vazgeçmedikleri müddetçe şeytanın sürünen uşakları olmayı sürdürürler. Onlar lanetli ruhlarında kendi cehenemlerini yaratan, ölümü, Hak'ı unutan cahillerdir... Bir gün mutlaka bu karanlık, riyakar bilinçlerin sonu gelecektir ve o gün "şimdiki an" kadar yakındır...