Karanlıkların güzeli Şiiri - Oktay Çekal

Karanlıkların güzeli

Gözlerim hep seni arıyor, sevgimin zirvesindesin,
Yüreğim uçurumlarında atıyor, en derininde kaynıyorum…
Oyuncu ruhundan vazgeç, perde kapanıyor bilesin,
Ben senin ruhundaki özgürlüğü sevdim, doğal seni oysa…

Yalnızlığımı köprü yaptım, ruhum geçiyor her gün,
Güneş bile koyu fırtına alacası yaşıyor, kendinden geçmiş,
Doğmuyor gün, bir karanlık mahşer kokuyor hayat,
Yüzümden mutsuzluğun damlaları akıyor, gözlerim kızarmış…

Bulamıyorum seni, buhar oldun uçtun hayatımdan,
Yollardan izlerin silinmiş, gelme diyorsun adeta,
Dağlarda papatya kokan tenin, rüzgâra kapılmış kayıp,
Tüm papatyalar küs, yüreklerinden bir boşluk akıyor anlamsız…

Bu sevgiyi çarçur ettin, yüreğin sağ olsun,
İstemedin belki, sadece oynadın ustalıkla,
Gittiğin o karanlıklarda, mutlu ol olabileceksen,
Berrak günlere dönemezsin artık, karanlıkların güzeli…

Oktay ÇEKAL
27.04.2012-09.46