Karanlıklar Susuzdur Şiiri - Ahmet Tığlı

Karanlıklar susuzdur;
Çöl kumları kapatır vahanın gözlerini
Gecenin içinden akar mehtabın gözyaşları
Kımıltısız bir yaşamın nehirlerine
Derinlerde yıldız çığlıkları
Nereden bakarsın okyanuslara
Hangi sahillerde dolar gözlerin
Gözlerin okyanus akıntısı.
Karanlıklar susuzdur;
Üşütür yüreğimi
Uzaktan tutulmayan ellerinin soğukluğu
Biliyorum çok şişirmişti rüzgârların
Gönül yelkenimi,
Uzun kalışım bundandır.
Oysa geçerken uğramıştım limanına
Sahilde unutulmuş gemi gibiyim
Korkularım sanadır.
Güneşi umursamamak olmaz
Yakamozların göz kırpışından
Çeker ışığını
Ay tutulur gönül mabedinde.
Karanlıklar susuzdur;
Göz çukurlarında kurutur yaşamı
Sonbahar toplanır sokaklardan
Sokaklar dökülen yaprakların hışırtısı
Güneş tutulmuştur kuytularında.
Med-cezirlerinde yoruldum
Ya gel aya bassın ayaklarım
Ya git merkezinde yanayım dünyanın.
Korkularım sanadır
Yalnızlığın karanlık elleri
Gittikçe kısar sesini
Sesin sesimde olsun yeter
Yokluğunu çağıramam...

Ahmet TIĞLI 15.12.2011 (Sevi Merdivenleri)