Karanlık ve Umut Şiiri - Hayriye Aygül

Karanlık bir gece,göz gözü görmüyor,
Sokakta yürürken duvarlar üstüne üstüne geliyor,
Merdivenlerden inerken dünya etrafında dönüyor
Tavanlar yıkılıyor başına,çöküyor uykuya karanlık gece
Bir ışık bir ışık gözükmüyor ufukta,
Umut boğuşuyor siyahlarla imdat sireni sesi çınlatırken ortalığı ,
Bir panik sarıyor benliği ter basıyor şakaklarına
,yalıyor korkular düşüncelerini...
Nefessizlik yırtarken bağrını,göğüs kafesi çatlamak üzere
Boylu boyunca uzanıveriyor soğuk örtüsüz betonlara...
Heyhat!
Ne zaman bitecek kabuslar?
Özgürce nefes almak,
Rahat huzurlu düşünceler, özgürce kırlarda koşmak,
Çiçek toplarken balarısı gibi tadına varmak...
Resimler boyadı kapkaranlık
Bilemedi aydınlık yönünü
Küçük bir ev boyadı renk renk bahçeli,
Yemyeşil ağaçları vardı güneşsiz,
Ulaşamadı güneşe ısınmadı yüreği
Karanlık dışarıda değil,yüreğindeydi,
İçi buz kesildi!
Aydınlığı aramaktan bıkmadı, usanmadı yorulmaktan,
Tabloları boyarken güneşi özledi...
Dağ zirvelerine aşık oldu,elbet ordan güneş doğacak,
Yere değmedi ayakları bulutlarda güneşin doğuşuna uyanacaktı...
Uzaktı hayallerine karabasandı gurbet elleri,
Buz gibi havasıyla soğuktu.
İçindeki Özlem kime neye ?
Huzur ve barış kalmadı
O gurbette değildi gurbet yüreğinde
Islak duvarlara yaslarken başını,
Yanakları ıslak ıslaktı...
Gözyaşları kurudu
Yalnız ve hayalsiz uykulara hasretti
Taki ! “Hep yutma, tükürmeyi öğren!” denilene kadar.
Boyanan karanlık tablolarda önce aydınlık çizgi belirdi ufukta
Dağları hayal etti güneşin doğuşuna,
Nefes almak için zirvelerde uyudu
Korkusuz uyunmak için bulutlara sarıldı
Şarkıları dinlemek için rüzgara takıldı
Evler boyadı aydınlık büyük pencereli
Ve sıcacık,
Bahçesinde kuşlar ve böcekler
Sırt sırta vermiş renk renk çiçekler
Hayallerin hasreti çocukluğuna dönüyor
Özlem ve hasretiyle çarpışıyor
Korkusuzca direniyor.
Barışı sağlamak adına ruhunda kopan fırtınaları susturuyor
İçindeki panik ve fitneyi yok etmek adına ,karanlığa savaş açıyor umut ......

9 Eylül 2016 Almanya