Karanlık ve Karanfil

Memleketim;
bir yanı şen bir yanı gam
güllük-ölüstanlık vesselam! ..

geçmişine kanar,
ırzına geçilmiş barış ezgileri
zeytin yaprakları kurşuni
puştun zulasında destekli bomba
ateşlerin sağrısında
besleme kalleşlik

“Ankara’nın Bağları”
barut kokar yolları
-ki akşamında kaldırımlarına
kol-kanat sermiş cesetler! ..
al yanaklar kan kırmızı
kızılını boyar Kızılay'ın

canı cehenneme
şarapneline kin kusan kahpenin
-de başkentin bağrına,
fidan yüklü baharına vurmak
utandırır kahpeyi bile…
sonra melanetten bir hiddet
lanet okuma, kınama birazda yalan
gönülden ırakta gözyaşı filan
cümlesi nafile

“Ankara’nın taşına bak
Gözlerimin yaşına bak…”
-ma, bakma hüzne gebedir
her dal karanfil
korku değil bu
susku hiç değil…
tutuşacak elbet kör meşale
bir çığlığın ardından
ve çekilecek is tutmuş kan besili karanlık
yas tutana yaren olmuş
karanfil kokulu yurdumdan