Karanlık umut tarlalarında

Hayal ve korku taşarken büyümüş de küçülmemiş bir çocuğun rüyalarından / hala umut toplayan şiirler ışık saçar., sevda tarlalarından…
. . .
kavaklar..., söğütler....
bir sıra kavak olup dizilsem., sevdiğim karşı kıyının salkım söğütleri
elbet bir gün kavuşacağız demiştim., onun için suya inmiş etekleri
düğün kıyafetiyle karşılayıcı göndersem., başımda esen deli yelleri
. ,
kıyılar..., denizler....
hırçın dalgalar olup koynuna gelsem., öpsem kumsaldaki ayak izini
buz tutmuş damlacıkları salıp üstüne., söndürmek için yürek ateşini köpüklerimle duvarlar örsem., dipsiz sevdama saklasam gitmelerini
. ,
sıcaklar..., üşümeler....
gecemde yanıma yoldaş seçsem., ocakta çıtırdayan odun seslerini
üşümesinler diye üzerini örtsem., bende bıraktığın ne varsa hepsini
camdaki buhara nakış gibi işlesem., resmin tutar mı hiç senin yerini
. ,
varlıklar..., yokluklar....
şimdi çok iyi biliyorum canımın içi., ağır bir hüzün saracak gözlerini
ve hep yaptığın gibi zamanın sonu sayacaksın., bu şiirin son dizesini
ama böyle olunca da bir üşüme sarıyor ki içimi., hiç sorma sebebini
.
Cevat Çeştepe – 2011/2023
“Katıksız umutlar”