sevginin yok olduğu
insanlığın olmadığı
sisli bir ormanda tek başıma
yürüyorum
gök yüzü karanlık
baykuşalar yüzünü gövdesine gömmüş ürkekçe beklerken
ayakları çıplak bir
çocuk gölgesi
yansır bedenimden
çıkış yolunu bilmeden
ölüme hazır bekler gibi
kararlı ve çaresiz
derinlerde kimsenin bilmediği
bir girdap haline gelirken
mecburiyet zincir gibi sararken
bedeni çaresiz ve kimsesiz
hiç var olmamış bir rüyada
hiç yaşamamışsın gibi bir senaryodur adeta
bedenindeki yorgunluk
ve silinmiş bir hayal gibi anılar
istemesen' de gelen son
ansızım alır beni
Kayıt Tarihi : 30.9.2023 14:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
hayatın üzücü dram dolu tarafından bakılmıştır konuya dünya üzerinde hayatın doğal seyrinde insan doğar büyür ve ölür ölüme doğru giden yolda dramatik psikolojide olan şair anılarında çocukluğunu özlediği ve hayatın istemeden de olsa her canlının bir öleceği gerçeğine boyun eğmiş ve çaresizliği anlatmaya çalışmıştır . şiirde karanlık bir ormanda titreyen baykuş ölümü ve mezarlığı simgelemiştir. ve yanlızlığı anlatmış sevginin olmadığı kelimesinde insan yalnız doğar ve yalnız ölür teması anlatılmaya çalışılmıştır. ve yaşamın bir rüya gibi bir hayal gibi olduğunu belirtmiştir .
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!