Karanlık Mahzen Şiiri - Arda Süzen

Karanlık bir mahzende
Ölüme terk edildim.
Hem de hiç suçum yokken
En güzel zamanlarımı yaşarken.

Işık yoktu, umut yoktu
Güneş yoktu ısıtacak.
Sadece ben ve ben
Ben ve karanlık.

Karanlık bir mahzende
Ölüme terk edildim.
Zaman geçmez oldu
Zaman dinmez oldu.

Hayal yoktu, ilham yoktu.
Okuycak kitap yoktu.
Sadece ben ve ben
Ben ve bir kaç fare.

Karanlık bir mahzende
Ölüme terk edildim.
Özgürlük yoktu, hayat
Müzik yoktu, sanat yoktu.

Mutlu bir tablo yoktu.
İnce ince işlenmiş
Mermer bir heykel yoktu
Kimsenin suçu yoktu.

Karanlık bir mahzende
Kendime terk edildim.
Penceresiz zihnime
Kendimi hapsettim.