Karanlık ki; en çok korktuğumdu,
Karanlık ki; beni sineme çekendi.
Beni derinde yaralayandı...
Beni bir başıma bırakandı.
Karanlık ki; seni bana hatırlatandı yalnızlığımda,
O gözlerini, o dalgalı saçlarını, teninin kokusunu:
Her şeyini bana anlatandı karanlık.
Yalnızlık içinde bir başına kalmakmış,
Bir ay doğup senin gelmeni çaresizce beklemekmiş karanlık.
Gelmeyeceği bilip doğan Ay’la birlikte sessiz sessiz ağlamakmış karanlık...
Kayıt Tarihi : 25.1.2014 02:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karanlıktan ben de çok korkarım,çünkü bütün korkularımla karanlıkta yüzleşirim. Ve şiirin tam anlamıyla dile getirilmeyen duyguları harfi harfiyen aktarmışsınız.Kutluyorum kaleminizi.
TÜM YORUMLAR (3)