Gözlerin alıp başını giderdi gecelerde
Küf kokan, derin ve depresif karanlığa
Cebime korkular doldururdum ardın sıra
Bir yol yoktu aslında geçen zamandı
Yalnızlığın orta yerinde kalmıştık ıssız
Yürek saati durmuştu anlamadan yine
Hangi baharı ıskaladık böyle zamansız
Paslanmış ve eski tren rayları üstünde
Kayıt Tarihi : 22.5.2011 00:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!