Karanlık Deniz Balık ve Nebi

İnatla vuruyordu buz yoğrulu dalgalar,
Korkular kemiklere işlemiş herkes naçar.
Hükümler icradadır, denizlerde zar-u zar,
Olanlardan hiçbir şey anlamıyor yolcular.

Vuruyor sillesini berk, sularla karışık.
Dalgalar bir savaşta birbiriyle yarışık.
Bir keşmekeş var sanki, her şey karmakarışık.
Ne bir gemi ne sahil ne aydınlık ne ışık.

Yunus için bir mahşer kuruluyor deryada,
Kapkaranlık bir dünya, ışıksız bir ovada.
Gemide bir intikam, bir hiddet yolcularda.
Herkes Yunus’a düşman, gemi yolcu ve hava.

Umudun bittiğinin resmi geçidi başlar,
Sema gök ve kainat kendince döker yaşlar.
Herkes artık biçare, ses işitmez kulaklar,
Gece, ay ve her eşya boyun eğmiş tüm başlar.

Tüm gözler Rabbimizin divanına yönelir,
“Lailahe illa ente Sübhanek” şifresi dile gelir.
“İnni küntüm minezzalimin” tövbeleri yükselir.
Rabbimizin neferi bir balık çıkagelir.

Hiçbir şeyin hükmünün kalmadığı bir anda,
Rabbimizin Nusreti bir kez daha ortada.
Bak sahili selamet ümitsizlik yok kula,
Rabbimize tevekkülün levhaları ortada.

22.10.2010.. Atila Yalçınkaya