Karanlık bir gecenin sabahında hiç huzurum kalmadı
Güneş yoktu,yıldızları da bulutlar üstünü kapadı
Gözler görmeyince gönül kapılarım açık kalmıştı
Korkudan titriyordu yüreğim senden de çok uzaktı
Aya ne dersin tam o gece yoktu bilemem
Hastalandım artık soğuk sularda içemem
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta