Karanlık Ağıt Şiiri - Hikmet Sevgi

Bitkin bir kaleme yazılan destan,
Kararan hüznümle aldığım nefesler
Vakit karanlık...
Sonsuzu arayan yıldızlara süzülür zaman…
Saatler, sahraya inmiş ebabil kuşları
Bitmeyen bir gecenin muştusunu uyurlar.
Yeryüzü bir hurafe, söz verilmiş bir kafes
Çöl olan ne varsa yeşerir bu kum tarlasından.
Ve zifiri hayallerin astarında takılmış
Cennettir... duaların ateşiyle ıslanan
**
Yakarışlar yankısız, sessizlik zulüm
Uzayan bir inkisarla doğuyor, yaşayan her ölüm...
Bunlar mı bilecek gecenin aydınlığındaki esrarı
Yağmurun gölgesinde gelen ilhamı...
Yeni doğmuş ölüler gibi bakan bu suratlar
Bu aynaları kirleten yüzler mi?
...
Yeis bir isyan kadar uzak
Ümitler bir miraç kadar yakın
Kendine hasret ızdıraplar kadar çaresizim
Kendine mahkum feryatlar kadar suskun.
Tükenen sadece yaşaran bir kalp değil
İnceldikçe incelen saniyelerin ardından
İsrafil tükeniyor...
İçimde damla damla biriktirdiğim mekan
Bir mavera enginliğinde sabır damıtıyor gözlerim
Avuçlarımda pıhtılaşıyor zaman.
Arzum, bir hasretin kalbini çalmak
Ve bir dua gibi toprağa gömülüp kalmak.
***