Kanarsın Şiiri - Hikmet Sevgi

Hani kanarsın ya içine,
Ürperir tüm benliğin.
Yavaş yavaş, öldüğünü sanırsın...
Ama ölemezsin ya…
İşte o an yokluğu bile kıskanırsın.
Hani kanarsın, ölmeden.
İçine, yavaş yavaş
Taşır gözyaşların, ılık karanlığı
Karanlık ki,
Her damlasında yakamozlarla savaş.
**
İşte öylece kanıyorum hala.
Yoksun ya, sever oldum yokluğu.
Ne şiirlerim, ne gözyaşlarım.
Sana da yetmediler sensizliğe de.
Bana da kanamak düştü artık,
Damla damla içime.
Bir karanlığın koynunda,
Kavururken ruhumu yalnızlığım.
Öldürmeden... Ama...
Sadece öldürmeden.
Ve beklemek.
Ölüme inat.
Ölümü bekler gibi.
Seni beklemek.
Bir de yıkılırken bir gece üstüme.
Karanlığından artan,
Kederli yüzüme,
Umarsızca,
Mehtabını eklemek.
***