Karanlık Geceler Şiiri - İbrahim Bozkurt

Karanlık senin neyine güveneyim ki,
Varlığın benim kabusum olmuş.
Uykumu bölen, korku salan geceler,
Var git benden ne istersin karanlık!

Beni huzursuz ve rahatsız ediyorsun.
Gecenin bir yarısında uykumu bölüyorsun.
Beni korku ve kaygılara salıyorsun
Evimin içinde bunu bana yapıyorsun.
Var git benden ne istersin karanlık.!

Ya dışarıdaki karanlığa ne demeli?
Kuşlar, gecenin karanlığında ağaçlara tünemiş,
Günün aydınlanmasını bekliyorlar,
Sokak lambasının aydınlattığı ağaçlar, daha huzurlu.
Korkulu gecelerin karanlık rüyası, var git

Karanlıkta kalan varlıklar, daha kaygılı.
Benim gibi, sabah olmayacak gibi kaygılı.
Gün aydınlanmayacak gibi karamsar.
Sessiz geceler, korkunun ta kendisi..!
Korkulu gecelerin karanlık rüyası var git.