Karanlık Şiiri - Tarkan Erol

Gözlerimdeki sisli yağmur bulutları az önce dağılır diye,
Sessizliğim kadar koyu bir karanlığın içinde sabırla bekledim.
O karanlık ve sisli geceyi delip geçer diye ellerim,
Yüreğim titrek ve ürkek tek başına karanlığın sesini dinledim.
Bilinen ile bilinmeyenin önemi yoktu artık.
Durduğum son durakta ne karlı tepeler vardı insanı huzurla ürküten
nede yemyeşil sırlı ormanlar.
Yolun sonundaki biten karanlığın gündüzden önceki zor karalığıydı belkide bu.