Karanlık Şiiri - Özgür Yılmaz

Her karanlığım ağrıyor
İçimde olmasam daha memnun olurdum
Gecem gündüzüm kabusun içinde
Kendi karanlıklarımda korkuyorum
Hatırlamak istemediklerim hep peşimde
Ben mi bağlıyım hala, onlar mı ısrarcı;
Bilmiyorum
Bulara yine sebep o acı kararsızlığım mı
Verdiğim kararların uçları kemirilmiş
Bu dişlere bakılırsa artık uyanma zamanı
Işık istiyorum artık, birazcık ışık
Yetmiyor artık;
Bir balçık çamurunun dibinde
Bunalık suda yansıyan aydınlık