Karanlığın üçü dördü

KARANLIĞIN ÜÇÜ DÖRDÜ

Gözümden düşen damlaların yerini
insanlar aldı.
Dün dostum diye geçinenler zamanımdan çaldı.
Tüm ihtiraslardan sonra pişmanlık kâr kaldı.
Kırılan dallar değil kanatlarımdı.

Karanlık çökünce uykularım kaçardı
Işıklar yanınca kaygılarım açardı
Halimi görse Necip Fazıl benim için sigara yakardı
Hep içime içime gözyaşlarım ağlardı
Bana derlerdi neden hep melankolidir kalemin
Yaşadığım zaman en zalim çağlardı.

Sözüm bitti derdi
Ne birdi ne bindi derdi
Kader yoluna hep kandan halılar sererdi
Sözüm bitti demişti
Ondandır
Kalemde artık kağıtları delerdi.
Öyle vaveyl vaveyl küfrederdi...