“hadi çizsene şu kuytu köşenin resmini,
çizebilir misin.
Bir rengi var mı?
Neyi anlatacaksın çizerken, biliyor musun? ”
Kaçışlardır hep aradığımızda kuytu köşeleri, ne zaman zora düşsek çekiliriz bir köşeye, kabulleniriz karşımızdakinin gücünü ve yenilgidir köşeler. Siner bir yere titreriz. Biri elini uzatsa da çıkarsa. O kadar zor ki geri çıkmak. Yavaş yavaş alışırsın orada yaşamaya. Zor gelmez artık. Ve her acı çektiğinde seni ilk teselli eden yer olacaktır o köşeler. İhtiyaç duyulan bir dost, hayatının bir parçası yani. Öyle bir yerleşir ki hayatına, herkeze ondan bahseder, onu anlatırsın. Aslında o acılardan kaçıştaki bir yerdir, karanlıkta umut arayışı ve sadece acılarla vardır. Ona her gittiğinde acılara gidersin. Bir kaçıştır o.
Kaçıştı
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta