Karanlığın Pençesinde

Kapattım aydınlığa bakan tüm pencerelerimi
Kaldım karanlıklarda
Kafesteki güvercinime kurşun sıktım
Dağıttım kafasını, ayırdım gövdesinden
Hiç uçmamacasına
Düştüm pençesine aldanılmışlığın
Hiç kaçmamacasına
Kahrettim usta melodilerine aşıkların
Yosun tutmuş serenatlarda
Yüz çevirdim gülen yüzlere
Islandım sahte haykırışlarda
Ben hiç utanmadım
Aydınlığa kapalı pencerelerimden

Bir damın üzerinden havalanan
Mavi kuşa baktım
Kör oldu gözlerim
Bırakın uçmayı bulutlarda
Yoktum varken yeryüzü
Yalnızca öldüğümde vardım ben
Yaşatmadılar gülüm mutlu kabukta
Yakmadan ıslattılar gözlerimi
Hiç bakmadan arkalarına
Gittiler aydınlıklara
Kapatıp açık pencerelerimi

Karanlıklarda kaldım
Ölmeden

(adana-2001)