Karanlığın kucağında Şiiri - Serpil Koçar

Karanlığın kucağında ben yapayalnızım
Gözlerimden sicim gibi akan yaşlar
Yıldızlar ise sarıp sarmalıyor yüreğimi
Usul usul dolaşıyorum sokaklarda
Başı boş bırakılmış yavru kedi misali

Hüzün dolmuş göz pınarlarıma
Yüreğim feryad figan, akıyor gözümden yaşlar
Beynimde uçuşan deli sorular nedenler niçinlerle dolu
Kalbim ise yaralı bir ceylan misali çırpınıyor
Usulca oturuyorum kaldırım taşlarına

Dizlerimde derman kalmamış gibiyim adeta
Kollarımla sarıyorum üşüyen bu tenimi
Ne arıyordum karanlık kuytu köşelerde
Niye bu kadar canımı acıtıyordu bu yalnızlık
Ahh be hayat ne kadar zalimsin acımasız

Aldın benden en güzel yıllarımı, çaldın götürdün
Aynada yüzüme bakamıyorum, ağarmış saçlarımı gizliyorum
Bir tek gülüşüm kaldı onuda alma be hayat alma
Bırakta kahkahalarım kalsın hüzünlü yüreğimde
Bırakta umutlarıma sarılayım bunca acıya rağmen....